In ons leven maken we allemaal leuke en minder leuke dingen mee. Als deze minder leuke dingen intens van aard zijn of langdurig optreden proberen we onszelf als mens te beschermen. Te beschermen tegen de pijn, het verdriet of de afwijzing. Hierbij wordt ons overlevingsmechanisme geactiveerd. Wanneer dit maar lang genoeg duurt of vaak genoeg herhaald wordt, ontwikkelt zich een patroon. Dit patroon kan helpend zijn op het moment van het ervaren van een bepaalde situatie. Het wordt ingewikkelder als de ‘dreiging’ verdwenen is en we het aangeleerde patroon automatisch voortzetten in ons leven. We kunnen letterlijk vast komen te zitten in oude patronen. Deze keer een verhaal over mijn patroon om te vechten tegen onrecht.
Enige tijd geleden raakte ik in een conflict verzeild met een winkelier. Ik kocht een product bij deze winkelier en door het gebruik van dit product ontstond schade. Toen ik bij de winkelier terugkwam en het verhaal uitlegde, schoot deze meteen in de verdediging en begon mij te beschuldigen van foutief gebruik van het product in plaats van het zoeken naar een oplossing. Op dat moment voelde ik binnen de kortste keren boosheid in me naar boven komen. Verhoogde hartslag, een warm gezicht en klamme handen. Een opvlieger zou mijn schoonmoeder zeggen. Mijn stressniveau ging door het dak en mijn oerinstinct prepareerde me voor de strijd. Gelukkig was daar mijn prefrontale cortex om deze impuls te beheersen en uiterlijk rustig te blijven. Met veel moeite overtuigde ik de winkelier de zaak op zijn minst verder te onderzoeken.
In de maanden erna sleepte de zaak zich voort en ontaarde in een frustrerend welles nietes spelletje. De winkelier schuwde geen leugens om mij de schuld in de schoenen te schuiven. Dat maakte me kwader en kwader en tegelijkertijd ook strijdlustiger. Hoe kan iemand mij zoveel onrecht aan doen? Heeft hij dan zelf niet door hoe onredelijk dit is? Dat kan ik toch niet over mijn kant laten gaan? Langzaam maar zeker begon ik me te realiseren dat mijn gedrag, gedachten en gevoelens bij deze kwestie veel heftiger waren dan je gemiddeld genomen zou ervaren bij een conflict over een paar rotcenten en een jokkende tegenpartij. Wat was hier nou écht aan de hand?
Onrecht. Ik ben dit thema al vaker tegengekomen bij mezelf de afgelopen jaren. Zodra ik ergens onrecht ontwaarde werd ik geraakt en trok ik ten strijde om de situatie te veranderen. Mijn pijnlichaam nam de overhand zou Eckhart Tolle ongetwijfeld zeggen. Inmiddels kan ik het ontstaan van deze pijn aardig plaatsen in de scheiding van mijn ouders. In mijn beleving kwam daar veel onrecht aan te pas en dat heeft mij als kleine jongen veel pijn gedaan. Pijn die weer omhoogkwam bij het waarnemen van onrecht. Pijn die ik ook maar wat graag weg wilde hebben door in gevecht te gaan. Dit patroon of overlechingsmechanisme kostte me veel energie en leverde me een lading stress op. Zelfs een overwinning in de strijd was eigenlijk niet waar ik diep van binnen naar verlangde. Ik verlangde ernaar dat die kleine jongen gezien zou worden in zijn pijn. Die pijn mag er nu zijn.
Ingesleten patronen veranderen kost tijd, inspanning en het onder ogen zien van pijn. Terugkijkend zie ik ook de positieve punten van deze episode. Het heeft me meer bewust gemaakt van dit patroon en hierdoor heb ik de regie teruggekregen. Ik kan een bewustere keuze maken of ik wil gaan vechten of het laat rusten. Dat maakt me rustiger, meer ontspannen én bovenal een fijner mens.
Tijdens coaching krijg je de gelegenheid om samen met mij je eigen patronen te onderzoeken en te doorbreken. Zodat ook jij meer ontspannen en met minder oude ballast door het leven kan. Neem contact met me op via onderstaand formulier voor een vrijblijvende kennismaking.
