Het is weer de tijd van de goede voornemens. Stoppen met roken, drinken, gokken, afvallen, overmatige schermtijd, of juist meer sporten en gezonder eten. Heb jij er al een in gedachte? Ironisch genoeg slagen deze goede voornemens zelden en lijken na een paar maanden vooral de sportschooleigenaars, fabrikanten van nicotinepleisters en ‘gezonde’ voedingsmiddelen er beter van te zijn geworden. Hoe komt het nou dat goede voornemens meestal niet werken, en wat werkt wél?
Om die vraag te beantwoorden moeten we mijns inziens een laag dieper duiken dan oppervlakkige redenen als: ‘je wilde het gewoon niet graag genoeg’ of ‘je doet het alleen om aan de verwachtingen van de buitenwereld te voldoen’ en ‘de verleidingen in deze maatschappij zijn te groot’. Er is namelijk een reden waarom je dingen doet, of juist nalaat, die overduidelijk niet bijdragen aan je staat van gezondheid en geluk.
En die reden is dat de verslaving een leegte in jezelf opvult. Een leegte die te pijnlijk is om te ervaren en die je op dit moment van je leven zelf niet op kan vullen. Door deze leegte op te vullen met een verslaving c.q. middel, onderdruk je de pijn en lijkt het ogenschijnlijk geen probleem. Totdat, je raadt het al, de verslaving weggeforceerd wordt en ineens de pijn en leegte voelbaar wordt. Je zou dus kunnen zeggen dat de verslaving een bescherming hiertegen is van je overlevingsmechanisme.
De enige oplossing is vervolgens de verslaving weer oppakken of vervangen door een andere. Je kent vast wel het voorbeeld van iemand in je omgeving die gestopt is met roken en vervolgens in korte tijd flink aankomt door meer te gaan eten. Dat is niks meer dan het ene gat met het andere opvullen. De vraag is dan of iemand er aan het einde van de rit beter of gezonder op is geworden. Ik durf het te betwijfelen.
Laat ik mezelf als voorbeeld gebruiken om het verder uit te leggen. Zo halverwege mijn tienerjaren ben ik bijna dagelijks gaan blowen. Dat werkte fantastisch als zelfmedicatie tegen de pijn die ik voelde door de scheiding van mijn ouders. Ook vulde het perfect de leegte op die ik ervaarde door zelfafwijzing. Als ik goed genoeg was waren mijn ouders immers wel bij elkaar gebleven, toch?
In mijn studententijd en aan het begin van mijn werk carrière werd dit langzaam minder omdat het vele blowen niet goed samenging met mijn verantwoordelijkheden. Tijdens de herstelperiode van mijn burn-out en de periode daarna kreeg de pijn uit mijn jeugd steeds meer ruimte. Ook leerde ik stapje bij beetje mezelf te waarderen en liefde te geven waardoor de leegte in mezelf op een natuurlijke wijze werd gevuld.
Dit alles had tot gevolg dat ik, zonder het actief door te hebben of mezelf te forceren, nauwelijks tot geen behoefte meer had om te blowen. Sterker nog, die enkele keer dat ik nog eens de brand in een joint stak, vond ik het helemaal niet prettig meer en gooide ik hem na een paar hijsen weg. Door de oorzaak van het verlangen en de verslaving aan te pakken was de behoefte letterlijk uitgedoofd.
En dit geldt mijns inziens ook voor de verslavingen waar jij mee kampt. Zodra je jezelf gaat forceren om te stoppen of onder het mom van goede voornemens jezelf iets verbiedt, is de slagingskans heel klein. Sterker nog, je ervaart stress en doet jezelf meer geweld aan dan dat het je succes oplevert. Heeft het dan helemaal geen zin om met goede voornemens het nieuwe jaar in te gaan?
In de basis geloof ik zeker dat het zetten van een intentie effect heeft op je levensgeluk. Zeker als het een zuivere intentie is waarbij je de gehechtheid aan het eindresultaat los kan laten en je overgeeft aan de (soms pijnlijke) weg er naartoe. Als je gezonder wilt eten of meer wilt bewegen kan jouw intentie zijn: ‘ik wil graag beter voor mezelf zorgen en onderzoeken wat ik écht nodig heb om dat te realiseren’.
Mijn intentie voor het nieuwe jaar is om mijn missie hier op aarde te gaan ontdekken en daar de tijd en ruimte voor te nemen. Ik heb werkelijk waar geen idee waar ik op uit ga komen. Tegelijkertijd vind ik het ook spannend om me over te geven aan het idee dat mijn leven er straks heel anders uit kan gaan zien. Het verlangen is echter zo groot dat mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme het wint van de angst!
Voel jij ook het verlangen om nu écht dat goede voornemen te realiseren? Neem dan contact op via dit formulier voor een vrijblijvende kennismaking.
